De ziekte van de democratie

 

Een paar maanden geleden kozen de Spanjaarden een nieuw parlement. Het ging niet goed met de partij  (PSU, socialisten) van de zittende premier Zapatero. Van een aantal mensen weet ik inmiddels waarom zij op de Partido Popular hebben gestemd, een rechtschristelijke beweging in de Spaanse samenleving die zijn best doet elke band met het oude Franco-bewind te ontkennen.

Waarom zou je stemmen voor een partij die een man als lijsttrekker heeft die eruitziet alsof hij zojuist een bedorven augurk heeft gegeten, je stem zou geven? Gewoon, omdat  de vorige dingen heeft gedaan die je niet zinnen. Op den duur blijft er op die manier niemand meer over om op te stemmen. Elke politicus doet wel eens iets dat je niet zint. Sterker nog, in het Nederlandse politieke wereldje is het een teken van kracht als je “impopulaire maatregelen”  durft te nemen. Dat zijn van die momenten dat een politicus dat hij weet wat goed is voor het stomme volk. Stom volk dat hij of zij overigens altijd als de “verstandige kiezer” bestempelt.

Maar daar gaat het in wezen niet om. In wezen gaat het inderdaad om die uiterst “verstandige”  kiezer die een keuze doet op basis van de hekel die hij aan de andere kandidaat heeft. Het gaat nooit om het grote beeld, het ideaal waarnaar een partij streeft maar om de trucs die politici uithalen en die je niet zinnen. Trucs, impopulaire maatregelen…tijdelijke weerzin dus…daarbij het grote geheel uit het oog verliezend. Een wat miezerig beeld van de “verstandige kiezer”.

Nu heb ik vandaag eens zitten kijken naar een discussie in het Spaanse parlement, of liever het Catalaanse. En er viel mij al gauw op dat er naast alle politieke tegenstellingen ook wel erg minzaam naar elkaar werd geknikt. Net als in Nederland. ” Na de discussie moet je weer gezamenlijk een borrel kunnen drinken”, een beetje polderachtig.

Nu zal ik niet pleiten voor ene systeem waarbij men elkaar de hersens inslaat en geen normale menselijke relaties onderhoudt maar….die enigszins amicale omgang houdt een groot gevaar in zich. Ze opent de deur naar gekonkel tussen politieke tegenstanders. Ze verlaagt het politieke ideaal tot een aaneenschakeling van praktische noodzakelijkheden. Het resultaat is dat de oplossingen steeds weer teleurstellen, in elk geval voor heel velen. Een politicus kan zo’n individuele oplossing nu eenmaal nooit vormgeven op een manier die de massa’s aanspreekt. De een vindt het te duur, de ander niet duurzaam genoeg, de derde overbodig en de vierde had het liever net iets anders gezien.

De ziekte van de democratie is dan ook het ontbreken van geloof, niet direct in een god of hogere macht maar meer in de toekomst. Geloof in jezelf en in een samenleving die iedereen het nodige te bieden heeft. Geloof, dat is iets heel anders dan godsdienst…geloof is een stuurwiel voor iedereen die wil doorgaan voor verstandige kiezer.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://4politicians.wordpress.com

Waar de zon toch wel ondergaat

Het Spaanse, het rijk waar de zon nooit ondergaat, zo heette dat in de zestiende eeuw. Voor alle duidelijkheid, die was van 1501 tot 1600. De naamgeving had te makern met de uitgetrektheid van het koloniale rijk rond de hele aardbol. Er was altijd een plaats op aarde waar Spaans werd gesproken en waar de zon scheen. Dat is lang geleden want nu zijn al die gebieden onafhankelijk en dat is natuurlijk veel beter.

Vanmorgen toen ik de rolluiken opentrok en naarbuiten keek, moest ik daaraan denken. De zon scheen door een wagenwijd openstaand venster van helderblauw waartegen haast zwarte maar ook blauwe en grijze wolken zich aftekenden. Als je in zo’n omgeving mag schijnen, wil je ook helemaal niet meer ondergaan.

De onderrand van deze zonnige wolkenlucht was gekarteld door bergtoppen die al eeuwen over hun omgeving waken want heel anders dan rijken, vergaan bergen heel langzaam. Ze vergaan maar dat gebeurt in een tempo dat niemand kan waarnemen. Bovendien verzetten ze zich niet tegen het vergaan. Bergen vergaan omdat er iets anders voor in de plaats komt, daarvoor moet ruimte komen en het maakt de wereld mooier. Meestal wel zeg…als ik zo om mij heen kijk naar de schoonheid die verdwenen zeeën hebben achtergelaten…er is maar weinig dat daaraan kan tippen.

Zelfs in de Pyreneeën vinden we de diepten terug van lang vervlogen wateren…allemaal vergaan en wie heeft ze horen kermen? Ik niet! Het rijk waar de zon nooit ondergaat, is al heel lang geleden ondergegaan. De rottingsverschijnselen waren van meet af aan aanwezig, gestimuleerd door mensen die zeiden het rijk te willen bewaren. Door hun voortdurende drukke gedoe en handelen, is het rijk alleen maar eerder aan een eind gekomen. Want ja, politici zijn niet gemaakt om stil te zitten. Ze willen opbouwen en stapelen en zien veelal niet wat zij  achter hun rug in elkaar laten storten. Dat allemaal ter versterking van ons bestaan…

Over een paar uur gaat de zon weer onder en zij, alleen zij…weet dat er een onoverkomelijkheid is, die haar weer op doet komen…

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://4politicians.wordpress.com

De Spanjaard als landgenoot.

 

“Emigreren” zeiden sommige mensen tegen mij toen ik bekend maakte dat ik van plan was in Spanje te gaan wonen. Emigreren? Dat woord had in mijn gedachten de betekenis van elkaar nooit meer zien, eens in het jaar een brief, misschien met foto, met een beetje geluk twee keer.

Ik zag er meer verhuizen in maar dat wil niet zeggen dat er grote verschillen zijn. De polders zijn weg, er zijn geen sloten, de zon schijnt meestal en er zijn bergen. Ruimte, ruimte is er ook, soms is er zelfs ruimte die nog door geen mensenhand beroerd schijnt te zijn. En er is stilte, iets waarmee de ~Nederlandse mens nauwelijks nog vertrouwd is. Ja, er is wel iets te zeggen voor dat woord “emigreren”.

De meeste bezoekers van Spanje komen daar niet aantoe want zij blijven hangen aan de stranden en zien Spanjaarden vooral als hulpmiddelen om hun zon- en drankperiode aangenaam te maken en te zorgen voor voldoende seksontmoetingsplaatsen. Daartoe dient natuurlijk niet alleen het strand  maar ook de disco. Hoe dan ook, de klant is koning en op die manier zal hij/zij de Spanjaard nooit beschouwen als gelijkwaardig partner in die merkwaardige Unie die Europees heet.

Want ja…als dan ineens blijkt dat die suffe discotheekboy of kelner een financieel voordeel heeft boven ons “hardwerkende Nederlanders” doordat hij eerder met pensioen gaat, dan is het bed te klein natuurlijk. En als dan blijkt dat de hele Unie water maakt, dan moet het wel aan die sukkels van Spanjaarden, Grieken en als die andere zachte onderbuikbewoners liggen.

En ja…we bedenken ons dan ook nog wel tienmaal voordat we weer naar die zonovergoten stranden gaan want ja, die Spanjaarden zijn alleen maar op je geld uit. Wie had dat gedacht?

Ja de tragiek is voor mij en die andere Nederlanders die gewoon een beetje allochtoon zitten te zijn als luie beesten tussen de hardwerkende Spanjaarden. De tragiek ja…want wij zien hoe Spanjaarden zich dag in dag uit uit de naad werken om hun werk te doen, al is het maar het zoeken van een baan. Tja…en daar helpt geen lieve EU aan. Die wil wel de euro redden maar niet de Spanjaard.Alles draait om geld!

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://4politicians.wordpress.com

De eeuwige jachtvelden….

 

De drukke gesprekken stokten en drie paar mannenogen staarden plotseling naar  de blond getooide , heupwiegende prooi die voorbij kwam stappen. De prooi leek slechts uit haar ooghoeken op de gefixeerde blikken te letten, het kopje strak en recht vooruit gericht. Nee, er was wel oplettendheid maar geen communicatie.

“De eeuwige jachtvelden”  flitste door mijn hoofd terwijl ik de “prooi”  volgde  door de lange gangen van Schiphol. De Noord-Amerikaanse iIndianen gebruikten die term voor het hiernamaals maar dat was te pessimistisch. De eeuwige jachtvelden zijn het hiernumaals, hier en nu komt er geen einde aan de bevruchtingsgerichte  interessen van de man. De meest onderdrukte en sociaal miskende biologische steunpilaar van het zijn.  Onderdrukt maar constant aanwezig. Zo constant aanwezig dat de samenleving er in alle afkeuring de term “vreemdgaan”  heeft bedacht voor het betreden van die jachtvelden. Dat is op zich al bizar omdat het helemaal niet zo vreemd is maar juist heel natuurlijk, natuurgetrouw zou ik haast zeggen. Overigens, in de starre westerse, christelijke opvattingen hebben de eeuwige jachtvelden zelfs in mijn uitleg nooit een plekje gekregen.

Hoewel onze tijd borstklopprerig uitdragat dat taboes zijn opgeheven, is het taboe van de eeuwige jachtvelden nog steeds een groot taboe, het wordt zelfs steeds groter. Dat komt doordat het wordt verbonden met de gedachte aan ontrouw tussen echtgenoten. Van omntrouw kan maatschappelijk en sociuaal gezien alleen maar sprake zijn als afspraken niet worden nagekomen en…niemand spreekt in de trouwbelofte uit dat hij of zij uitsluitend de daad zal bedrijven met de trouwpartner. Er wordt hooguit beloofd elkaar noet in de steek te laten en dat is iets heel anders.

Nee, de ontkenning van de meest fundamentele manlijke behoefte, het bevruchten van zoveel mogelijk vrouwtjesmensen, komt voort uit  van het ego. “Zij”  of “hij”  doet “het”  alleen met mij en dat is een grote bijzonderheid.

Ik ga hier niet uitleggen of deze geestesgesteldheid goed of kwaad is, dat blijkt al wel min of meer uit de manier waarop ik erover spreek. Wat wel duidelijk is , is dat naast de kinderwens van de vrouw, de bevruchtigswens van de man beide partijen de wens hebben te leven in veiligheid en geborgenheid. Die komen alleen tot stand op basis van een band tussen man en vrouw. Dat er andere afspraken deel zouden kunnen uitmaken van die band dan de huidige, moge duidelijk zijn. Het zou zelfs kunne leiden tot meer geluk en harmonie, zij het dat openheid dan een eerste eis is.

Daar zou de overheid best eens iets aan kunnen doen, in de wetenschap dat niet het gezin maar de man en de vrouw de hoekstenen  van de samenleving zijn, met al hun behoeften, wensen en verlangens. 4 Want welke verboden, regels of  conformiteiten er ook worden vastgesteld, de eeuwige jachtvelden blijven een werkelijkheid die uitgaat boven  de menselijke regelzucht. Het zou beter en fatsoienliker zijn daar rekening mee te houden.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://4politicians.wordpress.com

Als het over het milieu gaat, is geen woord stom genoeg

 

Gistermiddag heb ik weer een lange litanie aan moeten horen van mensen die vonden dat er teveel geld werd gestoken in “het milieu”.  Dat woord kauwt zo lekker weg want je bedoelt er eigenlijk niets mee. Alles was te duur, alles, zoals ecoducten enzo. Volgens een van de aanwezigen waren die alleen bedoeld om geiten naar de andere kant van de weg te laten lopen. Allemaal te duur. Zo passeerde het ene na het andere bizarre verhaal de revue, allemaal te duur.

Het meest frustrerend waren nog de mensen die riepen dat het niet allemaal over geld zou moeten gaan. Het ging immers om de natuur en de mensen. Als zij dan vervolgens aan het woord kwamen, volgde er een  lang verhaal over…geld. En zo kabbelde de ene onzin de andere voorbij. De deelnemers waren het hoofdzakelijk eens met elkaar maar soms bleken ze nog ruzie te kunnen maken ook. Dat ging dan meestal over cijfers en bedragen. Dan meende de een dat de ander nergens verstand van had. En zo kletste iedereen om de echte vragen heen want ja, geld dat is er ook niet meer dankzij de dames en heren van de beursmafia die alles hebben weggesluisd.

Het milieu is in wezen een geheel van levende wezens en verschijnselen die over het algemeen als levenloos worden aangeduid, waarover trouwens nog een hele discussie gehouden kan worden. Mogelijk is er niet eens zo veel verschil tussen leven en levenloos, maar dat terzijde.

Het centrale punt van de discussie behoort te zijn dat alle wezens ongevraagd op de aardbol worden neergekwakt. Een logisch gevolg daarvan is dat ook ieder wezen hetzelfde recht op een bestaan heeft. Dat recht wordt weliswaar bedreigd door ene natuurlijk beginsel “ETEN EN GEGETEN WORDEN”, het houdt geen voorrecht van de ene soort boven de andere soort in om naar willekeur te verdrijven. Soorten, of het nu zilvervisjes zijn of  universitaire doctors eenzelfde recht van bestaan.

Dat houdt in dat de mens geen recht heeft om te heersen over andere soorten of om hun toekomst te bepalen. De mens zal de beschikbare ruimte moeten delen met andere wezens. Daarbij heeft hij eerder ene ondergeschikte dan een heersende rol te spelen. Dat heeft te maken met het veronderstelde feit dat de mens de enige is met een ratio. Of dat waar is, laten we hier in het midden. Deze ratio stelt ons in staat zelfs binnen de eigen specimen maatregelen te nemen tegen een al te sterke aanwas. Daarvan is de laatste tientallen jaren in ruime mate sprake. De enige beperking in dat opzicht heeft China zich ooit opgelegd. Er zou wat voor te zeggen zijn als de hele wereldbevolking een een-kindpolitiek of desnoods een tweekindpolitiek aannam. Er zijn namelijk niet teveel zwijnen op de Veluwe maar mensen…en dat geldt voor vele gebieden.

Laat ons dus in den vervolge verschoond blijven van kortzichtigheden die ons milieu bedreigen want de teloorgang van een soort, is voor ons een mogelijkheid en ene punt minder op aarde. Ook voor ons dagelijks leven. Dieren en planten hebben teveel invloed op onze omgeving om ze zo maar lukraak af te willen schaffen. En domme praat, daaraan heeft niemand behoefte dus is een uitgebreide campagne van het grootste belang. Zodat iedereen weet : zonder dier geen toekomst….

Tot sterkte,

 

Kaj Elhorst

https://4politicians.wordpress.com

 

De hoofddoek is bijzaak

 

Met zijn door Israëlische invloeden gehersenspoelde brein doet Geert er bij voortduring ALLES aan om de Islam in diskrediet te brengen. In mijn ogen zit daar mogelijk zelfs een Israëlisch complot achter om wereldwijde argwaan tegenover de Islam te scheppen waardoor het gemakkelijker wordt de Palestijnen af te slachten.

Eén van de stellingen die Geert daartoe hanteert is de gedachte dat de Islam geen godsdienst is maar een ideologie. In Joodse termen is dat een gotspe omdat iedere godsdienst ene ideologie is die probeert de aanhang te vergroten. Een andere stelling is dat de hoofddoek een symbool is voor vrouwenonderdrukking en, inderdaad, dat zou je erin kunnen zien. Zo kun je ook in de voortdurende afbeelding van vrouwen in naakte of halfnaakte mannenbladen zien als symbool van vrouwenonderdrukking. Die vrouwen kiesen daar vrijwillig voor maar je kunt het zien als exploratie van het vrouwenlichaam, als lustobject, en dat IS onderdrukking.

Laten we wel wezen: de hoofddoek is een eeuwenoud kledingstuk dat in grote delen van de wereld is gedragen, ook in Nederland, nog tot in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Het is een simpel middel om het hoofd te beschermen tegen weersinvloeden. Warmte en regen kunnen erdoor worden afgeweerd. Dat de hoofddoek binnen de Islam ook als teken wordt gezien van onderwerping , van de vrouw, aan Allah, is bijzaak. Vrouwen binnen de Christelijke kerk wordt ook altijd gevraagd zich zoveel mogelijk te bedekken als zij een heiligdom binnenkomen.

Maar zelfs al zien wij de hoofddoek als symbool van vrouwenonderdrukking, dan nog is het een teken van volwassenheid of zelfstandigheid van die vrouwen om zo’n hoofddoek te dragen. Een overheid die zich daar ook maar op z’n allerminst mee bemoeit, betreedt de gevaarlijke paden van het totalitarisme. Het dragen van een hoofddoek is bijzaak en de bestrijding ervan belemmert eerder de integratie dan dat zij die bevordert. Moslima’s hebben het volste recht te dragen wat zij believen. Voor de overheid kan de hoofddoek dan ook niet anders dan een marginale bijzaak zijn. Ik constateer dat de PVV het opnieuw moeilijk heeft hoofd- en bijzaken uit elkaar te houden.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://4politicians.wordpress.com

Die jeugd van tegenwoordig

 

Jezelf als voorbeeld nemen, dat moet je eigenlijk nooit doen. Jezelf tot maatstaf maken van alle mensen en dingen is de grootste misdaad die je kunt begaan. Maar soms, soms…o soms dan is het zo verlokkelijk om in die fout te vervallen. Gisteravond bekroop mij het gevoel dat het zonder meer noodzakelijk was.

Een lokale politicus was in discussie, althans dat probeerde hij, met de plaatselijke jongerenraad en dat liep uit op een teleurstelling. En eerlijk gezegd, ik vond het ook tenenkrommend. Mijn tenen kromden zich omdat jongeren van deze tijd naar voren komen met antwoorden en oplossingen die zo uit ambtelijke notities lijken te komen. In elk geval is de verbloemende woordkeus verbluffend. En niet alleen verbluffend maar ook irritant want waar moet het met deze samenleving naartoe als zelfs de jongeren laveren en klippen omzeilen om vooral maar niet beschadigd uit de strijd tevoorschijn te komen? Waar gaat het naartoe als jongeren geen risico’s meer durven nemen maar zich verschuilen achter holle. formalistische leuzen? Daar zou Jong Alphen maar niet alleen die organisatie zich eens danig over achter het oor moeten krabben.  Hoe jong ben je als je idealen nog ruimte laten voor geneuzel over strategie en tactiek?

Ik vind het echt rampzalig, een land met een jeugd die lijkt op gesettelde veertigers. Dan kan het haast niet anders of de macht is aan de haatpaleizen, de Wildersen, de orthodoxe imams en de onbetrouwbare, smerige mollen. En dan neem ik me zelf even als voorbeeld, toch maar wel. Ik strooide knikkers bij de taptoe, marcheerde door de straten van Groningen, Amsterdam en Parijs (Cohn Bendit) gooide nooit met stenen maar schelden kon ik erg goed. In die tijd noemden we elke politieman “SS’er”  en bekladden we het Lieverdje in Amsterdam of het beeld van president Steyn in Deventer. We bezetten de Kweekscholen in Beverwijk en Deventer en tussendoor rotzooiden we dat het een, vooral lieve, lust was. En wat te denken van het schorem dat zich marinier noemde en ons beroofde van onze slaapplaats bij het Monument op de Dam. Je mag vrijheid wel “gedenken”  maar niet beoefenen.

Daaraan moest ik denken ook bij die mafketel die gisteravond bij P&W zat omdat hij zich had laten mishandelen in de trein, daartoe haast een paar idioten had uitgenodigd in plaats van zijn verstand te gebruiken. En dat alles onder het mom van “WE hebben hard voor onze vrijheid gevochten.”  Wat had HIJ daarvoor gedaan dan? Het was weer een voorbeeld van zelfingenomen gezapigheid waar ik van moest kotsen. Ook van die mevrouw van de NS trouwens die zich verschuilde achter de ene  na de andere formaliteit.

Waar is dat jeugdig élan toch gebleven, die idealistische vergezichten over een mooie samenleving? Verdwenen in de binnenzakken, achter het kalfsleer van portefeuilles? Tegenwoordig verlangen jongeren vooral naar een huisje met een vrouwtje of mannetje erin en nog van dat kleine gekriebel ook, en….een zo duur mogelijke auto voor de deur. Bah, bah, bah! Daar ben je niet jong voor, het is te godsgruwelijk voor woorden eigenlijk als je al 80 bent op je zestiende.

Jongeren van Nederland! Toon eens moed, élan, energie, inventiviteit, durf en levensvreugde en stap van die conformistische heksenketel af. Dat is de vurigste wens van deze babyboomer die volgens jullie voormannen alleen maar uit is op graaien en rust. Zet een dot com achter het streven naar gezapigheid achter een voordeur  waar je veilig zit met je apps, de iPod en de hele elektronische bull shit. Kom in opstand, start de revolutie en maak iets moois van deze wereld en van je leven. Doe iets om trots op te zijn. Mijn  God….mijn adem is nog lang niet op maar jullie happen al naar lucht…

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://4politicians.wordpress.com

Simplisme, populisme en de politici

 

KISS was jarenlang een gevierde afkorting: Keep it simple en nog iets dat ongeveer hetzelfde betekende. Simpelheid, vroegher was er een strip, ik meen in het Parool, die “Sinmpelmans heette,een mannetje met drie haren en geen enkel begrip voor wat dan ook. Simmpelheid.

Vanuit pure simpelheid trappen de gevestigde politieke partijen graag tegen het begrip “populisme”  aan maar wat is het eigenlijk, wat houdt populisme in? Letterlijk betekent het ” dat wat het volk beweegt of kenmerkt”.  Nou, dat lijkt me voor politici nu juist de moeite van het bestuderen waard. Dat gebeurt zo zelden, zo zelden dat het geen wonder is dat politici elk contact met de bevolking kwijtraken.

Nooit eerder hebben ze zo zeer gejammerd dat de kiezer weet wat goed voor hem of haar is maar waar komt die ophemelende gedachte vandaan? Ik zie niet zoveel van verstandige, intelligente en scherpe keuzen makende kiezers. Ik zie vooral mensen die de grootste moeite hebben hun leven op orde te houden, teveel drinken, teveel roken, teveel eten, teveel gokken, teveel drugs gebruiken, teveel koffie drinken, te hard rijden, te veel werken, overmatig schelden, teveel op de buurman letten,  en…euh…moet ik nog doorgaan? Elke “verstandige”  kiezer heeft wel één of twee van deze afwijkingen, zoniet meer….

Populisme, lieve politici, houdt niet meer in dan nauwkeurig weten wat de kiezer beweegt…waar zijn of haar gedachten mee bezig zijn en….en deel daarvan dat aansluit bij uw politieke richting, kunt u dan hanteren in speeches en programma. Dat…is populisme. Dat…is ook aantrekkelijk want op die manier wordt uw betoog smakelijk gemaakt voor uw kiezer. Op die manier gaat hij of zij begrijpen waar u het precies over heeft. Maar daarvoor moet u dan wel geregeld, niet eens een keertje maar geregeld, in de wijken met kiezers op bezoek gaan, met hen spreken en alleen maar luisteren. Niets beloven maar gewoon luisteren.

De zogenaamd verstandige kiezer let alleen op de directe omgeving van gezin, recreatie en werk. De eigen drieëeenheid van het leven van de kiezer, zullen we maar zeggen. Leg de problemen van de verstandige kiezer naast uw wetenschappelijk vastgestelde partijprogramma en schuif deze minuscule lulprobleempjes ertussen en noem ze vooral als praktisch voorbeeld tijdens uw speeches. Houd op met hoogdravende, frasen over rapporten en statistieken. Die zeggen namelijk helemaal NIETS over wat de verstandige kiezer eigenlijk wil….

Het zal wel weer parelen voor de politieke zwijnen zijn. De eerstvolgende keer gaan ze toch gewoon weer hol voordragen uit rapporten en verslagen…niemand die het interesseert of begrijpt. De politici begrijpen die rapporten ook niet echt en daarom doen ze uiteindelijk toch weer iets anders.

Het is te simplistisch om het populisme zo maar af te schrijven. Populisme vormt de basis van de politiek, het is de meest basale contactvorm tussen politicus en volk. Daar bovenop kan de hoogdravendheid en kan het idealisme rusten. Populisme, alle grote politici: Caesar, Napoleon, Bismarck, Churchill maakten er gebruik van. Wat mankeert onze hedendaagse politici dat het ineens niet goed genoeg meer is? Het hoort in ere hersteld te worden…

https://4politicians.wordpress.com

Mannen moeten solidair zijnn

 

Zaterdagmiddag hadden we show en spraken we met jongeren in Alphen aan den Rijn. Eén van hen ontlokte aan mij de uitspraak dat hij op een stekelbaarsmannetje leek dat zijn huis op orde bracht totdat het vrouwtje binnenkwam. Was dat aardig? Dat weet ik niet maar zeker is dat biologische gegevens zich nooit verloochenen.

Dat kwam ook naar voren tijdens een discussie over hoofddoekjes . Die aloude twistappel stak de kop op naar aanleiding van opmerkingen van onze nationale mopperkont Geert Wilders. Hij maakte er bezwaar tegen dat hare majesteit haar hoofd had bedekt tijdens het bezoek aan een moskee in de Verenigde Arabische Emiraten. Had zij dat niet gedaan, dan had hij gemopperd over het bezoek zelf, was zij niet op bezoek gegaan dan had hij zich afgevraagd waarom ze zelf niet eenseen kijkje had genomen in een haatpaleis enzovoorts. Het is namelijk nooit goed….

Maar goed…het blijft natuurlijk wel lachen in dat soort landen waar een oppositieleider van sodomie wordt beschuldigd, alleen om te kijken of hij te “beseitigen”  is. Even zo goed, de majesteit doet wat Geert van haar verlangt, ze past zich aan aan de lokale gewoonten en regels. Daar is niets  mis aan, lijkt me zo. Zo neem ik aan dat Geerts vrouw tegenwoordig boerenkool door de goulash gooit.

Wat echt interessant was, was de discussie die zich ontspon naar aanleiding van Geerts gezever. Op twitter ging het vooral over de vraag waarom vrouwen volgens de Islam een hoofddoek moeten dragen. Uit het gesprek viel op te maken dat de vrouwen daarbij slachtoffer zijn van de mannen die zich niet kunnen beheersen als zij teveel vrouwelijk schoon om zich heen zien. Dan gaat de testosteron opspelen en dat kan nadelig zijn voor de intergeslachtelijke relaties met alle gevolgen van dien zoals een overmaat aan kinderen waarvan niet meer vast te stellen is waar ze eigenlijk thuishoren. In het verleden was dat nadelig voor de toekenning van erfenissen. Sinds de uitvinding van het DNA kan dat geen probleem meer zijn.

Vrouwen zijn dus het slachtoffer van de manlijke driften. Daarbij wordt vergeten te vertellen dat mannen ook slachtoffer zijn van vrouwelijke driften. Biologisch gezien is de man geneigd tot het bevruchten van zoveel mogelijk vrouwen. Die centrale manlijke wens wordt allerwegen veroordeeld, waarom? Omdat die mannen de zorg voor die kinderen verder aan de moeders overlieten en zelf verder doorgingen met lol trappen.

Aan de andere kant worden vrouwen beheerst door de kinderwens en gek genoeg is die zo ongeveer onaantastbaar en heilig verklaard. En even zo goed beweren miljoenen mensen dat we in een mannenwereld leven. Een wereld waarin vrouwen hun gang kunnen gaan met kinderen krijgen maar mannen hun meest belangrijke behoefte niet mogen uitleven. Dat is schandalig en crimineel tegelijk, het leidt tot hoerderij en verkrachting want het zaad kruipt waar het niet gaan kan. De ontkenning, breed maatschappelijk, van de manlijke drang tot grootschalige bevruchting van vrouwen, is dan ook te zien als een schuld die de samenleving zelf op zich heeft genomen. Het is nu eenmaal onmogelijk om af te zien van de biologische premissen van welk wezen dan ook. Dat geldt ook voor de man.

Het zou tijd worden dat we van die hypocrisie afkomen mits mannen hun verantwoordelijkheid nemen en vrouwen te allen tijde de kans krijgen hun toestemming te geven  maar daarvoor is manlijke solidariteit nodig. Ik vrees het ergste.

Tot sterkte,

Kaj Elhorst

https://4politicians.wordpress.com

Boek over NSB burgemeester doet stof opwaaien

Op 5 januari kwam mijn boek “De NSB-burgemeester van Alphen aan den Rijn”  uit. Ik overhandigde het eerste exemplaar aan burgemeester Eenhoorn van mijn stad.

Al voor de datum van uitbrengen deed het boek stof opwaaien. Hoe ik erop kwam om een boek te schrijven over een NSB-burgemeester. Mij dunkt dat de burgemeester gewoon onderdeel uitmaakt van de geschiedenis van mijn stad. Daarmee heb ik geen oordeel uitgesproken maar het is niet mogelijk in een later stadium de geschiedenis mooier te maken dan ze is geweest. Daar heeft iedereen mee te maken.Prijs:  11,95 euro, ISBN 9  7890 8708  0433